In het Financieel Dagblad stond afgelopen week een artikel waarin werd geopperd dat veel grote organisaties inmiddels assessmentverslaafd zijn. Een verslaving die ik toejuich, maar dat terzijde. De column van Paul Laseur op BNR bevestigde dit beeld. Bovendien werd gesuggereerd dat veel organisaties veel te veel nadruk leggen op leiderschap.
De ene helft van Nederland managet de andere helft, zo hoor je ook wel eens zeggen. Nu weet ik niet of dit waar is en of er sprake is van een schadelijke trend, maar het geeft wel te denken.
Wanneer wij leiderschap te veel invloed toeschrijven, dan gaan we voorbij aan het feit dat ‘leidingnemenden’ wel open moeten staan voor deze invloed. Aan een dood paard kun je niet trekken. Zonder volgers geen leider.
Assessmentpsychologen zijn goed in het onderzoeken van managementkwaliteiten en dit doen zij dan ook graag. Echter, zij worden zelden gevraagd om naar de aanpassingsbereidheid en het verandervermogen van uitvoerende medewerkers te kijken. Hoogstens als onderdeel van een veel groter palet aan competenties.
Een succesvolle organisatieverandering wordt bepaald door de kwaliteiten van de leidinggevende, maar ook door iets ongrijpbaars als cultuur – de verzamelde gedragingen van alle organisatieleden. Het FD en BNR hebben in zoverre gelijk, dat we meer aandacht mogen besteden aan het gedrag van alle medewerkers. Niet alleen aan het beïnvloedingsvermogen van leidinggevenden.
Wil je als organisatie een verandering in gang zetten? Dan moet je niet alleen kijken naar leiderschapskwaliteiten, maar ook naar aanpassingskwaliteiten. Wij noemen dit veranderkracht, en dat is te meten.
Zijn we dan een assessmentverslaving aan het voeden? Of een gezonde organisatieverandering aan het stimuleren?
